27.2.14

nasıl parayonak bir anne oldummmm???

 
 
 
Oğlum günden güne büyüyor, 19 aylık  minik bir adam olarak evimizi ruhumuzu şenlendiriyor. Dil gelişimi gayet güzel gidiyor herşeyi çok çabuk kapıyor, ingilizce olarakta  kendini ifade etmeye  başladı. O dilinden dökülen minik kelimeler bizi öyle heyecanlandırıyor ve mutlu ediyor ki... Öte yandan gelelim esas meseleye  oğlum yine hastalandı bronşit yakamızı bırakmıyor bir türlü dün akşam siyah turp bal karışımını denedim kuru  öksürüğe iyi geliyormuş doğal antibiyotikmiş inş şifa olur oğlumada. Birtakım obsesif davranışlarım var bana çocukluğumdan yadigar birde onlara paranoyaklık eklendi.Mesela  evden en son çıkan kişi olmak istemem çünkü musluklardan ocağa prizlere kadar herşeyi defalarca kontrol ederim kapıyı kilitledikten sonrada iyice emin olmam gerekir gece uykudan öncede bu seremoni yine tekrarlanır. Bilmiyorum aranızda benim gibi olanlar var mı?  Evet paranoyak bir anneyim artık oğlum havale geçirdiğinden beri her an korku içindeyim ya tekrar geçirirse ya ben yanında olamazsam diye... Geceleri bazen uyuyamıyorum sürekli oğlumu kontrol ediyorum ateşi var mı nefes alıyor mu diye eşimde artık halime iyice üzülür oldu uyu diyor ama nafile. İşteyken  ise sürekli evi arıyorum  oğlumun sesini duyunca içim rahatlıyor.Dün gece hiç uyumadım ateşi yükselirde fark edemem diye.Havale geçiren çocuklarda değil belki ama  annelerinde kalıcı bir hasar kalıyor diyor doktorlar doğru diyorlar çünkü  her an korku panik içinde oluyorsun..İşteyken de aklım sürekli oğlumda vicdan yapıyorum yanında olamadığım için bugünde yine hasta ama ben işte olmak zorundayım onun geleceği için... İşe gelirkende hep onu arkamda göz yaşlı bırakıyorum anne diye o ağlayışını görüp kaç defa dönüyorum yoldan işe böyle çetrefilli bir iş annelik kendinden vazgeçiş,yüreğinin sızlaması, bol bol dua demek anne olmak. İşte böyle ruh halim allahım hiçbir anneyi sınamasın bu hastalıklarla bu hastalıkla uğraşanlarada acil şifalar versin. Oğlumunda inş 2 yaşına kadar  bronşitten kurulduğunu görürüz.
 Anne olunca anlarsın bazı şeyleri derler ya gerçekten öyleymiş.... Anne olunca dünyaya meydan okuyan kadın oluveriyorsun bir anda evladın için. Anne olunca minicik bir ses ve gülümseme o gün mutlu olmana yetiyormuş. Anne olunca daha güçlü ve daha umutlu adım atıyormuşsun yarınlara....
 
yarınlarda daha sağlıklı daha mutlu olabilmen dileğiyle canım oğlum gerisi hikaye

3 yorum:

CAFE MERCİMEK dedi ki...

çok geçmiş olsun canım, inş geçer gider bütün hastalıklar bebeklerimizden, o kadar iyi anlıyorum ki seni okurken kendimi buldum bende yazında, benim oğlumda suan 13 aylık 2 ay önce havale geçirdik, çok şükür iyiyiz ama bende bıraktı bütün etkiyi, aynen sen gibi ya ateşi çıkarsa, ya tekrarlarsa, hatta bugün ayeşliyiz ama ben uyumuyorum ya birşey olurda hisstmessem diye, gerçekten annelik çok ama çok farklı, Rabbim evlatlarımıza sağlık versin en önemlisi buymuş.

MÜGE GÜLER dedi ki...

GEÇMİŞ OLSUN ESRA HANIM BENCE SİZİN DURUMUNUZ PARANOYAKLIK DEĞİL ANNELİK BEN ANNE DEĞİLİM AMA SİZİ ÇOK İYİ ANLIYORUM BENDE OLSAM SİZİN GİBİ DAVRANIRDIM DUALARIM HEP SİZİNLE İNŞALLAH ALLAHIN İZNİYLE OĞLUNUZ BİRAN ÖNCE HASTALIĞINDAN KURTULUCAK BENDE KÜÇÜKKEN BRONŞİT GEÇİRMİŞTİM MERAK ETMEYİN GEÇİYOR ALLAH SABIR VERSİN

günlük yaşamım dedi ki...

merhabalar sizi nasıl takip edebilirim izleyici gadgetiniz bozulmuşş